Definicja Stwardnienie rozsiane

Co to jest Stwardnienie rozsiane: Dolegliwość Stwardnienie rozsiane OPIS: stwardnienie rozsiane (sclerosis multiplex- SM) to dolegliwość charakteryzująca się nawracającymi (czasami przewlekle postępującymi) ogniskami zapalnej demielinizacji w obrębie istoty białej mózgu i rdzenia; manifestacją kliniczną dolegliwości są wieloogniskowe i zróżnicowane symptomy neurologiczne; typowy przebieg - z okresami zaostrzeń i remisji; w nie wszystkich sytuacjach przebieg może być ostry albo bez pośpiechu postępujący; SM jest jedną z najczęstszych przyczyn inwalidztwa u młodych osób. Uwarunkowania genetyczne: czynnik genetyczny powiększa podatność na zachorowanie. Częstość występowania: 3 przypadki/rok/100 000 mieszkańców. Wiek: start dolegliwości 16. rok życia. Płeć: występuje częściej u kobiet. Symptomy: niezborność, symptom Babińskiego, zaburzenia wzrokowe dotyczące zazwyczaj jednego oka: widzenie za mgłą, podwójne widzenie, upośledzenie wzroku; regularnie pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego, klonusy (trząsy), niezgrabność, dyzartria, labilność emocjonalna, zmęczenie, niedoczulica w rejonie krocza u kobiet, niedowład ręki, niedowład połowiczny, wygórowanie odruchów ścięgnistych i okostnowych, przeczulica, upośledzenie koordynacji ruchów, zaburzenia czucia ułożenia i wibracji, monopareza, zaburzenia gałkoruchowe, parestezje, impotencja u mężczyzn, zaburzenia zwieraczy (częstomocz, zatrzymanie albo nietrzymanie moczu), neuralgia nerwu trójdzielnego. Powody: nieznane. Impulsy RYZYKA: miejsce zamieszkania w umiarkowanej strefie klimatycznej, geneza z Europy Północnej, przypadki SM w rodzinie. TRYB LECZENIA: jak najdłużej leczenie w uwarunkowaniach ambulatoryjnych , długofalowy program rehabilitacji, pokonywanie zakażenia. LECZENIE OGÓLNE: brak swoistego leczenia; remisje dolegliwości występują samoistnie, dlatego rzetelna ocena wyników leczenia jest nadzwyczajnie trudna, wsparcie psychiczne, zachęta do ćwiczeń, dodawanie otuchy zapobiegają poczuciu beznadziejności, leczenie zajęciowa, badanie urologiczne, także w przypadku wszelkich zaburzeń funkcji seksualnych (impotencja jest częstym problemem u chorych mężczyzn), okresowe cewnikowanie pęcherza moczowego (najlepiej wykonane samodzielnie poprzez pacjenta) w przypadku niepełnego opróżniania pęcherza (w nie wszystkich sytuacjach niezbędne jest założenie cewnika na stałe), opieka drugiej osoby w przypadku zaburzeń poznawczych, fizykoterapia mająca na celu utrzymanie zakresu ruchów i zapobieganie powstawaniu przykurczów. AKTYWNOŚĆ ŻYCIOWA: stosunkowo normalna aktywność, unikanie przepracowania i zmęczenia, odpoczynek w momencie rzutu dolegliwości. DIETA: w przypadku zaparć - dieta bogata w płyny i błonnik. ZAPOBIEGANIE: nie powiodło się dotąd ustalić skutecznego postępowania zapobiegającego chorobie; należy unikać czynników, które mogą prowokować rzut dolegliwości, szczególnie upałów. PRZEBIEG Dolegliwości I ROKOWANIE: bardzo zróżnicowany, trudny do przewidzenia; ok. 70% pacjentów prowadzi czynne życie dzięki długim okresom remisji dolegliwości, może być powodem inwalidztwa już w młodym wieku albo doprowadzić do zgonu pośrodku kilku miesięcy od początku dolegliwości, średni czas trwania dolegliwości wynosi 25 lat, u 30% pacjentów następny rzut dolegliwości wystąpi pośrodku jednego roku, u 20% pośrodku 5-9 lat, a u 10% pośrodku 10-30 lat