Definicja Dysgrafia

Co to znaczy Dysgrafia: (agrafia) - częściowa albo całkowita strata zdolności pisania, wywołana mikrouszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego albo zaburzeniami ośrodkowych funkcji wzrokowych i słuchowych. Występuje w sytuacjach uszkodzenia tylnych części drugiego albo trzeciego zakrętu czołowego półkuli lewej albo zakrętu nadbrzeżnego.
Pismo dysgrafika jest nieestetyczne i nieczytelne.
Dysgrafia jest powiązana z afazją motoryczną, a więc stratą umiejętności produkowania mowy zrozumiałej dla innych. Może występować jako tak zwany dysgrafia głęboka, gdzie osoba dotknięta tym zaburzeniem ma kłopoty z zapisywaniem słów nieistniejących albo nieznanych, a również może popełniać błędy semantyczne. Specyficzną metodą dysgrafii jest dysgrafia leksykalna. Osoba na nią cierpiąca potrafi zapisywać słowa, lecz czyni to w sposób zbliżony do zapisu fonetycznego, na przykład słowo 'chleb' może zostać zapisany jako 'hlep', co determinuje popełnianiem wielu błędów ortograficznych. Z racji na to, iż nie wszystkie języki, na przykład angielski, charakteryzują się sporą rozbieżnością między metodą pisaną danego słowa a jego wymową, przypadek osób z dysgrafią funkcjonujących w kręgach kulturowych, gdzie takie języki są powszechnie stosowane, jest zazwyczaj wiele bardziej dokuczliwa.
Symptomy dysgrafii
- niedokładności w odtwarzaniu liter, ich połączeń, niekształtność liter,
- niewłaściwe proporcje liter w obrębie wyrazów (zróżnicowanie wielkości),
- nierównomierne zagęszczenie pisma,
- niejednolite położenie pisma (nachylenie liter),
- litery "drżące" o niepewnej linii