Definicja UROGRAFIA

Co oznacza UROGRAFIA TEORETYCZNE I TECHNICZNE PODSTAWY BADANIA Urografia to jest obrazowa sposób badania nerek i dróg wyprowadzających mocz dzięki wprowadzonych do organizmu środków cieniujących, które silniej niż otaczające tkanki pochłaniają promieniowanie rentgenowskie. Użyte środki cieniujące, po dożylnym wprowadzeniu do krwiobiegu, są błyskawicznie usuwane poprzez nerki. W czasie naświetlania promieniami rentgenowskimi na ekranie monitora ukazuje się obraz będący efektem wydzielania, a w dalszym ciągu wydalania, środka cieniującego w układzie moczowym. Istnieje sposobność zarejestrowania tego obrazu w dowolnym momencie na kliszy rentgenowskiej. CZEMU SŁUŻY BADANIE? Dzięki tego badania można określić precyzyjnie rozmiar, kształt i położenie nerek i ocenić prawidłowość układu kielichowo-miedniczkowego. Badanie jest także pomocne w ustaleniu istnienia kamienia albo kamieni w układzie kielichowo-miedniczkowym albo w drogach wyprowadzających mocz. Badaniem tym można także ocenić efekty obecności kamienia albo kamieni w układzie moczowym. Dzięki urografii można także stwierdzić istnienie torbieli albo guzów nerek. Na jej podstawie dokonuje się również oceny stopnia zalegania moczu w pęcherzu moczowym (na przykład w razie znacznego przerostu gruczołu krokowego). WSKAZANIA DO WYKONANIA BADANIA Kamica nerkowa. Torbiele i guzy nerek. Wielotorbielowate zwyrodnienie nerek. Gruźlica nerek. Dolegliwości gruczołu krokowego. Dolegliwości pęcherza moczowego. Cewkowo-śródmiąższowe dolegliwości nerek. Urazy nerek. Nadciśnienie tętnicze. Przygotowanie do biopsji nerki. Badanie jest realizowane na zlecenie lekarza SPOSÓB PRZYGOTOWANIA DO BADANIA Wieczorem w dniu poprzedzającym badanie powinno się doprowadzić do wypróżnienia (jeżeli to niezbędne przy użyciu lewatywy). Badanie powinno być wykonane u pacjentów pozostających na czczo. To są konieczne warunki dla uzyskania lepszych obrazów gdyż w innym przypadku nerki i drogi moczowe mogą być przesłonięte poprzez gazy albo kał zalegające w jelitach. U pacjentów odwodnionych podaje się dodatkowe ilości płynów w formie infuzji dożylnych w przeddzień albo w dniu badania. U osób wykazujących skłonności do uczuleń badanie wykonuje się pod osłoną leków przeciwuczuleniowych i nierzadko w obecności anestezjologa. BADANIA POPRZEDZAJĄCE Doktor kierujący ustala zakres koniecznych badań dodatkowych w szczególności oceniających wydolność krążenia i funkcje nerek. Niezbędne jest ustalenie stężenia kreatyniny w surowicy. Konieczne jest również dokonanie oceny stanu nawodnienia chorego i wykluczenie schorzeń stanowiących przeciwskazanie do wykonania urografii na przykład szpiczak mnogi. OPIS BADANIA Pacjent do badania układa się w pozycji na wznak. Niekiedy w czasie wykonywania badania wykonujący je doktor zaleca przyjęcie innej pozycji na przykład na lewym boku. Doktor kierujący podaje dożylnie (przeważnie do żyły w dole łokciowym) substancję cieniującą (kontrast) w ilości będącej rezultatem przeliczenia na jednostkę masy ciała. Przeważnie wykorzystywanym środkiem cieniującym jest uropolina zawierająca związki jodu. Przed podaniem kontrastu wykonuje się tak zwany puste zdjęcie przeglądowe, a po zaaplikowaniu środka kontrastowego wykonuje się następne zdjęcia, przeważnie w 5, 10, 25, i 60 minucie badania. W przypadku potrzeby (na przykładw razie stwierdzenia bloku odpływu moczu) badanie można przedłużyć do kilku albo kilkunastu godz.. Można także podać w tym czasie dodatkową liczba środka kontrastowego. Rezultat badania przekazywany jest w formie opisu z dołączonymi kliszami rentgenowskimi. CZAS Badanie trwa zazwyczaj ok. jednej godziny. Wiadomości, KTÓRE NALEŻY ZGŁOSIĆ WYKONUJĄCEMU BADANIE Przed badaniem Nadwrażliwość na środki cieniujące. Skłonność do uczuleń. Obecnie przyjmowane leki. Skłonność do krwawień (skaza krwotoczna). Ciąża. W okresie badania Wszelakie nagłe choroby (na przykład duszność, świąd skóry). Bez zarzutu ZACHOWYWAĆ SIĘ PO BADANIU? Nie ma szczególnych zaleceń. MOŻLIWE POWIKŁANIA PO BADANIU Wystąpienie odczynu uczuleniowego. Jeżeli zaistnieje taka potrzeba, badanie może być powtarzane. Realizowane jest u pacjentów w każdym wieku. Nie może być realizowane u kobiet będących w ciąży. Należy unikać wykonywania badania u kobiet w II połowie cyklu miesięcznego, u których zaistniała sposobność zapłodnienia