Definicja Agresja
Co to znaczy Agresja:
(z łaciny aggresio – napaść) to w psychologii ustalenie zachowania, ukierunkowanego na zewnątrz albo do wewnątrz, mającego na celu spowodowanie szkody fizycznej albo psychicznej. Agresja w swej skrajnej postaci jest największa tragedią ludzkości. Nadzieje, iż horror II wojny światowej i Holokaustu zrodzi powszechną odrazę do zabijania, okazały się mrzonką, odtąd gdyż liczba morderstw w państwach uprzemysłowionych wzrosła - świadczą o tym chociażby statystyki prowadzone w stanach zjednoczonych ameryki. Z tych względów w ostatnich latach badania stawiające sobie za cel udzielenie odpowiedzi na pytanie, dlaczego człowiek zachowuje się agresywnie, zyskały sobie sporą popularność. Do chwili obecnej naukowcy wskazali na następujące powody upowszechniania się przemocy: - łatwość w dostępie do broni -globalne ocieplenie -wykorzystywanie przemocy wobec dzieci -przyrost liczby programów i filmów prezentujących przemoc w mediach.
Wyróżniana jest między innymi:
agresja wroga – agresja, która ma na celu zranienie albo zadanie bólu.
agresja instrumentalna – agresja wykorzystywana innemu celowi niż zranienie albo zadanie bólu, na przykład zastraszenie, usuniięcie konkurencji i tym podobne
agresja prospołeczna – chroniąca interesy socjalne, obrona
agresja indukowana – powstająca w skutku psychomanipulacji.
agresja odroczona
autoagresja (zachowanie) - agresja skierowana na swoją osobę
W psychologii nie ma zgody co do przyczyn i systemów powstawania zachowań agresywnych.
W psychologii socjalnej definiuje się agresje jako: "Zachowanie, którego świadomym celem jest wyrządzenie komuś szkody, krzywdy". W tym nurcie teoretycznym przyjmuje się, ze agresja jest zachowaniem wyuczonym, kupionym. W przekonaniu tej teorii człowiek uczy się agresji tak jak każdego innego zachowania - na przykład jeżdżenia na rowerze czy współpracy z innymi. Opisane zostały trzy fundamentalne systemy nabywania zachowań agresywnych: warunkowanie klasyczne, warunkowanie instrumentalne, naśladowanie. Patrz także: teoria agresji wyuczonej.
Nie wszyscy zgadzają się jednak z pojęciem agresji, przyjmowaną w psychologii socjalnej. Niektórzy naukowcy rozumieją agresję raczej jako wrodzony popęd, a nie zachowanie. Tak rozumiana jest agresja w teoriach psychologii głębi, na przykład w psychoanalizie i teoriach pochodnych, psychologii ewolucyjnej i po części w neuropsychologii. Wg badaczy z tego nurtu agresja jest popędem wrodzonym, który działa podobnie jak popęd seksualny: wspólnie z upływem czasu dochodzi do kumulowania się napięcia popędowego, które co pewien czas musi zostać rozładowane w odpowiednim zachowaniu. Ludzie różnią się siłą popędu (czytaj: częstością aktów agresywnych) i dojrzałością systemów, które przekładają siłę popędu (bodziec popędowy) na zachowanie - a więc dojrzałością reakcji agresywnych. Naukowcy z tego nurtu skupiają się na opisaniu rozwoju agresji pośrodku życia i badaniu biologicznego podłoża agresji (na przykład wpływu hormonów, genów, neurotransmiterów i innych czynników biologicznych na zachowania agresywne). Patrz także: teoria agresji wrodzonej.
Jeszcze inne ujęcie proponuje teoria frustracji - agresji. Naukowcy ci są zdania, iż powodem zachowań agresywnych są niemiłe sytuacje i stany - frustracje. W przekonaniu tej teorii zachowania agresywne są zazwyczaj sprowokowane poprzez impulsy zewnętrzne, które powodują u ludzi niemiłe stany wewnętrzne takie jak gniew, lęk, ból, nuda etc. Instynktowną reakcją na te niemiłe stany staje jest zachowanie agresywne. Naukowcy z tego nurtu opisywali powody pojawiania się frustracji, impulsy nasilające frustrację i mechanizmy poznawcze, od których zależy interpretowanie danej sytuacji jako frustrującej, w przeciwieństwie od sytuacji wywołującej deprywację
Wyróżniana jest między innymi:
agresja wroga – agresja, która ma na celu zranienie albo zadanie bólu.
agresja instrumentalna – agresja wykorzystywana innemu celowi niż zranienie albo zadanie bólu, na przykład zastraszenie, usuniięcie konkurencji i tym podobne
agresja prospołeczna – chroniąca interesy socjalne, obrona
agresja indukowana – powstająca w skutku psychomanipulacji.
agresja odroczona
autoagresja (zachowanie) - agresja skierowana na swoją osobę
W psychologii nie ma zgody co do przyczyn i systemów powstawania zachowań agresywnych.
W psychologii socjalnej definiuje się agresje jako: "Zachowanie, którego świadomym celem jest wyrządzenie komuś szkody, krzywdy". W tym nurcie teoretycznym przyjmuje się, ze agresja jest zachowaniem wyuczonym, kupionym. W przekonaniu tej teorii człowiek uczy się agresji tak jak każdego innego zachowania - na przykład jeżdżenia na rowerze czy współpracy z innymi. Opisane zostały trzy fundamentalne systemy nabywania zachowań agresywnych: warunkowanie klasyczne, warunkowanie instrumentalne, naśladowanie. Patrz także: teoria agresji wyuczonej.
Nie wszyscy zgadzają się jednak z pojęciem agresji, przyjmowaną w psychologii socjalnej. Niektórzy naukowcy rozumieją agresję raczej jako wrodzony popęd, a nie zachowanie. Tak rozumiana jest agresja w teoriach psychologii głębi, na przykład w psychoanalizie i teoriach pochodnych, psychologii ewolucyjnej i po części w neuropsychologii. Wg badaczy z tego nurtu agresja jest popędem wrodzonym, który działa podobnie jak popęd seksualny: wspólnie z upływem czasu dochodzi do kumulowania się napięcia popędowego, które co pewien czas musi zostać rozładowane w odpowiednim zachowaniu. Ludzie różnią się siłą popędu (czytaj: częstością aktów agresywnych) i dojrzałością systemów, które przekładają siłę popędu (bodziec popędowy) na zachowanie - a więc dojrzałością reakcji agresywnych. Naukowcy z tego nurtu skupiają się na opisaniu rozwoju agresji pośrodku życia i badaniu biologicznego podłoża agresji (na przykład wpływu hormonów, genów, neurotransmiterów i innych czynników biologicznych na zachowania agresywne). Patrz także: teoria agresji wrodzonej.
Jeszcze inne ujęcie proponuje teoria frustracji - agresji. Naukowcy ci są zdania, iż powodem zachowań agresywnych są niemiłe sytuacje i stany - frustracje. W przekonaniu tej teorii zachowania agresywne są zazwyczaj sprowokowane poprzez impulsy zewnętrzne, które powodują u ludzi niemiłe stany wewnętrzne takie jak gniew, lęk, ból, nuda etc. Instynktowną reakcją na te niemiłe stany staje jest zachowanie agresywne. Naukowcy z tego nurtu opisywali powody pojawiania się frustracji, impulsy nasilające frustrację i mechanizmy poznawcze, od których zależy interpretowanie danej sytuacji jako frustrującej, w przeciwieństwie od sytuacji wywołującej deprywację