anoreksja co to znaczy
Anoreksja co to znaczy. Czym jest pozbawienie, orexis - apetyt Anorexia nervosa) - dolegliwość.

Czy przydatne?

Definicja Anoreksja

Co to znaczy Anoreksja: Jadłowstręt psychiczny (z greckiego an - brak, pozbawienie, orexis - apetyt Anorexia nervosa) - dolegliwość cywilizacyjna polegająca na utracie wagi wywołanej poprzez osobę chorą, z symptomami dysmorfofobii, gdzie odczuwa ona lęk, gdyż nie spełnia wymagań współczesnego świata co do własnego wyglądu i w sposób zaburzony spostrzega swoje ciało. Lęk przybiera postać uporczywej idei nadwartościowej, przez wzgląd na czym pacjent wyznacza sobie niski limit wagi. Dotyczy najczęściej dziewcząt i kobiet w wieku 10-13 lat i 16-21. Po raz pierwszy opisał tę chorobę w połowie XIX wieku E. Lasčgue i W. Gull.
ICD-10 odznacza dwie postaci anoreksji - jadłowstręt psychiczny i jadłowstręt psychiczny atypowy (F50.1). Najczęstszą metodą anoreksji jest anoreksja mentalna w wieku dorastania.
Anoreksję cechuje błyskawicznie postępujące wyniszczenie organizmu, które pozostawia regularnie już nieodwracalne zmiany. Nieleczona zabija w około 10% przypadków[1]. Zazwyczaj zaczyna się przed 25 rokiem życia - dochodzi w niej do straty łaknienia i spadku wagi, przynajmniej o 25% poniżej wagi wyjściowej. O anoreksji mówi się, gdy następuje odmowa utrzymania ciężaru ciała ponad granicy wagi minimalnej dla wieku i wzrostu, intensywny lęk przed przybraniem na wadze albo otyłością, zaburzony obraz własnego ciała jest to osoba chora uważa, iż jest zbyt gruba mimo tego, iż tak faktycznie jest już wyniszczona.
Kluczowe cechy anoreksji
Chorobliwy lęk przed otyłością.
Duża część chorych jest wrażliwa na punkcie swojej wagi, boi się przytyć albo stosuje kontrolę nad ilością przyjmowanych pokarmów. Mobilizowani poprzez lęk, stosują sposoby kierujące do straty wagi ciała. Przewarzająca część z nich ogranicza liczba spożywanych pokarmów, w szczególności tych zawierających tłuszcze i węglowodany. Regularnie rezygnują z czerwonego mięsa albo przechodzą na wegetarianizm. W tym samym czasie dochodzi u nich do znacznego pomniejszenia ilości zjadanego pożywienia, co prowadzi do spadku wagi ciała, regularnie o powyżej 15%. Zachowania osób cierpiących na anoreksję różnią się, przy anoreksji typu bulimicznego regularnie występują: prowokowanie wymiotów, zażywanie sporych ilości środków przeczyszczających i moczopędnych i wyczerpujące ćwiczenia fizyczne.
Kryteria diagnostyczne
Możemy podejrzewać anoreksję, gdy osoba:
przeżywa mocny lęk przed przybraniem na wadze albo otyłością, nawet jeżeli ma niedowagę;
nie chce utrzymać wagi w granicach normy dla swojego wieku i wzrostu, co nie jest wywołane żadnym schorzeniem fizycznym ani psychicznym;
jej BMI jest równy albo mniejszy od 17,5;
niepoprawnie ocenia wagę własnego ciała, wymiary i sylwetkę;
lekceważy efekty nagłego spadku wagi;
w momencie dojrzałości płciowej (po okresie pokwitania) cierpi na wtórny brak miesiączki pośrodku przynajmniej 3 miesięcy;
spożywa posiłki w samotności (ze wstydu przed innymi);
gotuje dla innych tak zwany "zdrowych posiłków";
uprawia intensywne ćwiczenia fizyczne;
kłamie o ilości zjedzonych posiłków;
kluczowy temat rozmów z osobą chorą to jedzenie, kalorie, zawartość tłuszczu w produktach i diety.
Diagnoza różnicowa
Jeżeli do szpitala trafia kobieta, ważąca mniej niż 45 kg to najprawdopodobniej cierpi ona na anoreksję. Jednak zdiagnozowanie tej dolegliwości jest bardzo trudne.
Osoby z zaburzeniami typu psychotycznego mogą być przekonane, iż ich żywność jest zatruta, odmawiać jedzenia i znacząco chudnąć. Unikanie jedzenia może być również efektem depresji, gdyż chory nie jest w stanie skoncentrować się na tej czynności. Odmawianie przyjmowania pokarmów może być również wywołane chorobami nowotworowymi albo innymi.
Dlatego, by z całkowitą pewnością stwierdzić, iż powodem straty wagi jest anoreksja, trzeba mieć pewność, iż pacjent nie cierpi na żadną inną chorobę psychiczną ani fizyczną.
Postacie zaburzenia
Rozpoznano dwa rodzaje anoreksji:
Typ restrykcyjny
Charakteryzuje się tym, iż chory ogranicza przyjmowanie pokarmu do bardzo niewielkich ilości i nieregularnie stosuje środki przeczyszczające.
Typ bulimiczny
Anorektyk, aczkolwiek zwykle ogranicza liczba przyjmowanego pokarmu, często miewa okresy przejadania się albo prowokowania wymiotów i nadużywania leków przeczyszczających i moczopędnych. Użytkowane sposoby zazwyczaj prowadzą do biochemicznych zaburzeń i zakłóceń czynności pewnych układów i narządów, a również są zagrożeniem dla życia.
Powody anoreksji
Osoby cierpiące na anoreksję to w większości przypadków dziewczęta i kobiety, które odczuwają nieświadomy lęk przed identyfikacją z swoją płcią. Nie zgadzają się z swoją seksualnością, unikają kontaktu z innymi osobami, w szczególności z przeciwną płcią, a również odchudzają się aby w rezultacie diety zachować sylwetkę dziecka, jaką miały przed okresem pokwitania. Regularnie dochodzi do tego wtórny brak miesiączki. Obsesyjny lęk przed przybraniem na wadze sprawia, iż obsesyjnie myślą o jedzeniu i przekonane są, iż "szczupła" figura jest kluczem do sukcesu. Zwykle to są osoby, które każdemu i na każdym kroku chcą udowadniać, iż są idealne: koncentrują się na kształceniu i zdobywaniu wiedzy, a równocześnie są bardzo niepewne i boją się niepowodzeń. Chorzy nie widzą swojego wychudzenia, gdy stoją przed lustrem wydaje im się, iż wciąż są za grubi.
Powyższe kryteria nie występują zawsze i w każdym przypadku, diagnoza anoreksji może być postawiona wyłącznie opierając się na wartości BMI i kompulsywnego myślenia o wadze. Nadzwyczajnie częstą postacią jest anoreksja kulturowa - wywołana próbami sprostania nierealistycznym wzorcom wyglądu - wyidealizowanemu modelowi kobiecości.
Powszechnie w anoreksji występują:
niska samoocena, poczucie beznadziejności i brak wiary w siebie,
niezadowolenie ze swojej figury,
zaburzone postrzeganie obrazu własnego ciała,
lęk przed dorosłością i dojrzewaniem
Biochemiczne podłoże anoreksji
Ostatnie badania przeprowadzone poprzez dr Ursulę Bailer sugerują, iż anoreksja może mieć nie tylko psychiczne, lecz także biochemiczne podłoże. U ekipy pacjentek, u których zdiagnozowano przedtem anorksję restrykcyjną albo bulimiczną zbadano stężenie neuroprzekaźnika serotoniny. Okazało się, iż u większości badanych pacjentek nie wszystkie obszary mózgu produkowały i zużywały kilkakrotnie więcej serotoniny, niż u zdrowego człowieka. Postawiono hipotezę, iż jadłowstręt psychiczny u tych pacjentek może być zjawiskiem wtórnym, jedynie reakcją na nieustanny, paraliżujący lęk wywołany nadmiarem neuroprzekaźnika.
Zaobserwowano także nietypowe zdarzenie opierające na braku osłabienia odporności pomimo znacznego wyniszczenia fizycznego pacjentek, tzn. osoby te nie chorują na typowe dolegliwości zakaźne obserwowane w wyniszczeniu fizycznym wynikłym z typowego niedożywienia spowodowanego niedostępnością pożywienia. Oznaczać to może nadaktywność układu odpornościowego, którego komórki mogą uszkadzać ośrodki w mózgu odpowiedzialne za łaknienie
Zmiany fizyczne i psychiczne u osób cierpiących na anoreksję
wyniszczenie
zwolnienie czynności serca i tętna
niskie ciśnienie krwi
wzdęcia
zaparcia
obrzęki dłoni i stóp
sucha, łuszcząca się skóra
meszek na twarzy i ciele
znaczna strata włosów
zimne dłonie
nadmierne pocenie się stóp
niedokrwistość (anemia)
brak miesiączki albo bardzo wydłużone okresy pomiędzy menstruacjami (kobiety)
drażliwość
dezorientacja/zakłopotanie
nastroje depresyjne (poczucie beznadziejności, niska samoocena)
bezsenność
zachowania obsesyjno - kompulsywne, w szczególności odnosząc się do jedzenia
krótki oddech