Definicja Samorealizacja
Co to znaczy Samorealizacja:
samourzeczywistnianie, samoaktualizacja – w psychologii to stałe dążenie do realizacji swojego potencjału, rozwijania talentów i możliwości, mechanizm stawania się "tym, kim się jest", dążeniem do wewnętrznej spójności, jedności z samym sobą, spełnienia swojego przeznaczenia albo powołania.
Osoba samoaktualizująca się wyróżnia się spontanicznością, dystansem wobec zdarzeń, bliskimi związkami z innymi, niezależnością lecz także poczuciem humoru.
Definicja to zostało wprowadzone do humanistyki w XIX wieku poprzez Kierkegaarda, rozumiane poprzez niego w konwencji egzystencjalnej i oznaczające kategorię ludzkiej egzystencji przeciwstawioną poczuciu przemijania i pustki w obliczu zgonu.
Na gruncie psychologii po raz pierwszy zastosowane poprzez Kurta Goldsteina – przedstawiciela nurtu organizmicznego. Określił on samorealizację jako nadrzędny motyw sterujący ludzką aktywnością, ukierunkowany na spełnienie możliwości i urzeczywistnienie osobistego potencjału jednostki.
Problematyka samorealizacji obecna jest już w rozważaniach filozofów starożytnych. Znaleźć ją można między innymi u Platona, Seneki czy Epikura. Wprawdzie nie posługują się oni terminem samorealizacja, jednak ich rozważania oscylują wokół zagadnień samorozwoju i samodoskonalenia się.
Problematyka samorealizacji zajmuje centralną pozycję w rozważaniach psychologów humanistycznych. Szczególnie znaczny majątek osiągnął w tym zakresie Abraham Maslow. Opierając się na prowadzonych badań wyróżnił on specyficzne cechy osób samorealizujących się, między innymi samoakceptacja i akceptacja otaczającego świata i innych ludzi, autonomia osobowościowa, głębia stosunku interpersonalnych, spontaniczność, niezłośliwe i filozoficzne poczucie humoru, przeżycia mistyczne. Występowanie zaznaczonych specyficznych cech stanowi empiryczny parametr samorealizacji. Ponadto mechanizm samorealizacji Maslow utożsamił z twórczością - rozumianą egalitarnie, jako ekspresję osobistego potencjału jednostki, przejawiającą się w różnych czynnościach dnia codziennego.
Ustalenia dotyczące samorealizacji można znaleźć w pracach między innymi Adlera, który pisze o dążeniu do mocy, Junga – o indywiduacji , Fromma – o charakterze produktywnym , Carl Rogers – o nastawieniu na klienta.
Badania nad samorelizacją – prowadzone są regularnie w kontekście problematyki poczucia własnej wartości, poczucia sensu życia, samoświadomości, świadomości celów i wartości życiowych. Badania te wyraźnie korespondują z nurtem life-span psychology (psychologia biegu życia) i integrują takie subdyscypliny, jak: psychologia osobowości, psychologia motywacji, socjalna psychologia rozwoju, andragogika
Osoba samoaktualizująca się wyróżnia się spontanicznością, dystansem wobec zdarzeń, bliskimi związkami z innymi, niezależnością lecz także poczuciem humoru.
Definicja to zostało wprowadzone do humanistyki w XIX wieku poprzez Kierkegaarda, rozumiane poprzez niego w konwencji egzystencjalnej i oznaczające kategorię ludzkiej egzystencji przeciwstawioną poczuciu przemijania i pustki w obliczu zgonu.
Na gruncie psychologii po raz pierwszy zastosowane poprzez Kurta Goldsteina – przedstawiciela nurtu organizmicznego. Określił on samorealizację jako nadrzędny motyw sterujący ludzką aktywnością, ukierunkowany na spełnienie możliwości i urzeczywistnienie osobistego potencjału jednostki.
Problematyka samorealizacji obecna jest już w rozważaniach filozofów starożytnych. Znaleźć ją można między innymi u Platona, Seneki czy Epikura. Wprawdzie nie posługują się oni terminem samorealizacja, jednak ich rozważania oscylują wokół zagadnień samorozwoju i samodoskonalenia się.
Problematyka samorealizacji zajmuje centralną pozycję w rozważaniach psychologów humanistycznych. Szczególnie znaczny majątek osiągnął w tym zakresie Abraham Maslow. Opierając się na prowadzonych badań wyróżnił on specyficzne cechy osób samorealizujących się, między innymi samoakceptacja i akceptacja otaczającego świata i innych ludzi, autonomia osobowościowa, głębia stosunku interpersonalnych, spontaniczność, niezłośliwe i filozoficzne poczucie humoru, przeżycia mistyczne. Występowanie zaznaczonych specyficznych cech stanowi empiryczny parametr samorealizacji. Ponadto mechanizm samorealizacji Maslow utożsamił z twórczością - rozumianą egalitarnie, jako ekspresję osobistego potencjału jednostki, przejawiającą się w różnych czynnościach dnia codziennego.
Ustalenia dotyczące samorealizacji można znaleźć w pracach między innymi Adlera, który pisze o dążeniu do mocy, Junga – o indywiduacji , Fromma – o charakterze produktywnym , Carl Rogers – o nastawieniu na klienta.
Badania nad samorelizacją – prowadzone są regularnie w kontekście problematyki poczucia własnej wartości, poczucia sensu życia, samoświadomości, świadomości celów i wartości życiowych. Badania te wyraźnie korespondują z nurtem life-span psychology (psychologia biegu życia) i integrują takie subdyscypliny, jak: psychologia osobowości, psychologia motywacji, socjalna psychologia rozwoju, andragogika