Definicja Lobotomia
Co to znaczy Lobotomia:
przedczołowa, odmiennie leukotomia, zwana popularnie lobotomią albo lobotomią czołową — „zabieg” neurochirurgiczny opierający na przecięciu włókien nerwowych łączących czołowe płaty mózgowe ze strukturami międzymózgowia (przeważnie podwzgórzem albo wzgórzem), aktualnie bardzo rzadko użytkowany (przewarzająca część naukowców z całego świata uznaje to za okrutne okaleczanie).
Dawniej jedna z metod „leczenia” chorych na schizofrenię albo inne poważne zaburzenia psychiczne. Celem była zredukowanie mechanizmów emocjonalnych, które zazwyczaj towarzyszą mechanizmom poznawczym — myślom i wspomnieniom (czyli i myślom natrętnym albo halucynacjom). Jednym z poważniejszych skutków ubocznych lobotomii przedczołowej jest strata poprzez pacjenta poczucia „ciągłości własnego ja”, świadomości, iż jest tą samą osoba, którą był wczoraj i będzie jutro.
Gdyż lobotomia nie zawsze okazuje się efektywna, jest nieodwracalna i prawie zawsze skutkuje negatywne zmiany w psychice i zachowaniu pacjenta, w wielu państwach — pomiędzy innymi w Polsce — aktualnie w ogóle się jej nie stosuje.
Nie wszystkie państwa (na przykład Królestwo Norwegii) wypłacają odszkodowania za ten rodzaj pseudomedycznych tortur.
W roku 1949 Egas Moniz dostał nagrodę Nobla za badania nad "leczniczymi" efektami lobotomii. Pomimo złożenia protestów, między innymi poprzez jedną z ofiar lobotomii, Christine Johnson, Komitet Noblowski odmówił odebrania Monizowi tytułu laureata Nagrody
Dawniej jedna z metod „leczenia” chorych na schizofrenię albo inne poważne zaburzenia psychiczne. Celem była zredukowanie mechanizmów emocjonalnych, które zazwyczaj towarzyszą mechanizmom poznawczym — myślom i wspomnieniom (czyli i myślom natrętnym albo halucynacjom). Jednym z poważniejszych skutków ubocznych lobotomii przedczołowej jest strata poprzez pacjenta poczucia „ciągłości własnego ja”, świadomości, iż jest tą samą osoba, którą był wczoraj i będzie jutro.
Gdyż lobotomia nie zawsze okazuje się efektywna, jest nieodwracalna i prawie zawsze skutkuje negatywne zmiany w psychice i zachowaniu pacjenta, w wielu państwach — pomiędzy innymi w Polsce — aktualnie w ogóle się jej nie stosuje.
Nie wszystkie państwa (na przykład Królestwo Norwegii) wypłacają odszkodowania za ten rodzaj pseudomedycznych tortur.
W roku 1949 Egas Moniz dostał nagrodę Nobla za badania nad "leczniczymi" efektami lobotomii. Pomimo złożenia protestów, między innymi poprzez jedną z ofiar lobotomii, Christine Johnson, Komitet Noblowski odmówił odebrania Monizowi tytułu laureata Nagrody